Scena nad Rusałką

ROZMAWIA: Karolina Michalak, ZDJĘCIA: Agata Jesse Obiektywnie

4 miesiące, 19 wieczorów, 41 koncertów – to podsumowanie minionego sezonu Sceny nad Rusałką. Jak udało Wam się zorganizować poznaniakom tak intensywne muzycznie lato?

Michał Pudełko: Ten cykl koncertów mógł odbyć się dzięki głosom mieszkańców miasta. To oni sprawili, że zwyciężyliśmy w Poznańskim Budżecie Obywatelskim 2024.

Zofia Blew: Zgłaszając projekt, opisywałam cotygodniowe koncerty od początku maja do końca sierpnia, jednak dopiero gdy nasz projekt wygrał, zdaliśmy sobie sprawę, że zorganizujemy największy cykl bezpłatnych koncertów w Polsce.

Mimo że pierwszy raz otrzymaliście dofinansowanie z PBO, nie było to pierwsze organizowane przez Was wydarzenie.

MP: Zgadza się. Pierwszy cykl koncertów zorganizowaliśmy pięć lat temu właśnie w tym miejscu, czyli w Restauracji Rusałka, a środki zdobyliśmy dzięki wsparciu miasta i hojności partnerów.
Skąd pomysł, aby właśnie nad jeziorem Rusałka rozbrzmiała muzyka?

MP: Uważamy, że w restauracji z tak pysznym jedzeniem i widokiem na zachodzące na tle jeziora słońce brakowało tylko dobrej muzyki. Chcieliśmy pokazać mieszkańcom Poznania, że tak blisko centrum znajduje się zupełnie inny świat.

Jakie były Wasze początki?

MP: Szukając muzycznej tożsamości, zaczynaliśmy od kameralnych występów i niszowej muzyki. Gościliśmy między innymi duet harfowy czy pianistę, występowały też stare bluesowe składy. Trochę przypominało to „granie do kotleta”, ale zarówno publiczność, jak i sami artyści czerpali z tych spotkań satysfakcję. Później zaczęliśmy zapraszać początkujące zespoły, które oczarowały nas swoją energią. Wtedy też zakiełkowała w nas idea wsparcia młodej sceny muzycznej, którą wciąż wcielamy w życie.

ZB: Od samego początku koncerty odbywały się w czwartki. Po pierwsze, nie próbowaliśmy konkurować z główną, weekendową ofertą kulturalną miasta – nie spodziewaliśmy się wtedy, że sami się nią powoli staniemy. Po drugie, chcieliśmy, aby poznaniacy mieli jak najwięcej możliwości obcowania z kulturą, również w środku tygodnia. Dodatkowo w okresie letnim wiele osób wyjeżdża na weekendy, a nam jednak zależało na publiczności. Ponadto chcieliśmy wywołać w mieszkańcach takie automatyczne skojarzenie: słysząc „czwartek” – myślą „koncert nad Rusałką”.

Jak udało się Wam przetrwać pandemię? Zaczynaliście w końcu w przeddzień jej wybuchu.

MP: Koncerty mogły się odbywać tylko dzięki wsparciu sponsorów. Pandemia wymusiła zmianę funkcjonowania i organizacji życia, w tym tego kulturalnego, więc zespoły zostały pozbawione jakiejkolwiek możliwości ekspresji artystycznej. Wówczas jeden z patronów zapytał nas, czy możemy organizować koncerty online. Odpowiedzieliśmy, że możemy! Tak powstał projekt „naGranie nad Rusałką”. Zaanektowaliśmy salę restauracji, która była zamknięta, i zaprosiliśmy do współpracy poznańską scenografkę Dominikę Badaczewską, która specjalnie pod każdy zespół aranżowała przestrzeń. W sumie zrealizowaliśmy 30 cotygodniowych koncertów, których nagrania wciąż można znaleźć na naszym YouTube.

Trzy lata temu postawiliście pierwszą pełnowymiarową scenę i koncerty wyszły z murów restauracji?

MP: Gdy covidowe obostrzenia zostały zniesione, zorganizowaliśmy cykl wydarzeń na świeżym powietrzu. Cotygodniowe koncerty odbywały się przez lipiec i sierpień. Podczas kilku czwartkowych wieczorów wystąpiło dwóch artystów. Zobaczyliśmy wtedy, że formuła podwójnych koncertów (debiutujący twórca wraz z bardziej rozpoznawalnym zespołem) idealnie sprawdza się w tym miejscu. Z jednej strony wspieramy młodą scenę, a z drugiej strony jest to szansa na dotarcie do szerszej grupy odbiorców i większą frekwencję. Dwa koncerty to także większa mobilizacja, aby wyjść z domu i odwiedzić Rusałkę.

Jak to jest, organizować koncerty bez publiczności, dla dwudziestu osób, i takie, na które przychodzi kilka tysięcy?

ZB: Te małe koncerty i nagrania sprawiły, że między nami a artystami wytworzył się pewien rodzaj więzi i zaufania. Nieważne, dla ilu osób, na żywo, czy online, istotny był fakt, że mogli się podzielić z innymi swoją twórczością.

MP: Gdybyśmy nie zaczęli od tych kameralnych występów i w ten sposób nie poznali od podstaw procesu produkcji wydarzeń muzycznych, moglibyśmy nie podołać wyzwaniu, jakim jest projekt za 800 tysięcy złotych dla kilkudziesięciu tysięcy widzów.

ZB: Na pewno z każdym rokiem czujemy się w tym coraz pewniej, choć wciąż zdarza się, że patrząc na kilka tysięcy osób pod sceną, nie dowierzam i proszę Michała, żeby uszczypnął mnie w ramię (śmiech).

Scena nad Rusałką to jedno z nielicznych w skali kraju muzycznych wydarzeń plenerowych, które jest dostosowane do potrzeb osób niedosłyszących.

Zgadza się. Dzięki pętli indukcyjnej osoby z wadami słuchu mogą bez problemu oddać się rozkoszy dźwięków. Wystarczy, że w aparacie słuchowym przełączą się na inny kanał, a usłyszą tylko muzykę, bez żadnych szumów, gwaru i rozpraszających głosów.

Do kogo kierujecie swoje wydarzenie?

MP: Do miłośników polskiej muzyki – wiek nie gra roli. Nie wykluczamy nikogo, a teren jest zagospodarowany tak, aby osoby z niepełnosprawnością ruchową mogły się swobodnie poruszać. Ponadto proponujemy bardzo zróżnicowany repertuar – od popu, przez elektro, rap po rock, tak aby każdy usłyszał coś dla siebie.

Jak przygotowujecie harmonogram Sceny?

ZB: Są to puzzle na żywym organizmie. Dostajemy bardzo dużo zgłoszeń od artystów i ich menedżerów. Bierzemy udział w show case’ach, które są w zasadzie targami branży muzycznej. Na tych największych w ciągu trzech dni odbywa się ponad 100 koncertów! Poznaliśmy w ten sposób wielu ciekawych debiutujących twórców. Na kształt line-upu wpływają także komentarze w naszych mediach społecznościowych, ponieważ co roku jesienią pytamy publiczność, kogo chciałaby usłyszeć w kolejnym sezonie. Zbieramy to wszystko, a potem siadamy przed Excelem, patrzymy w tabelki, telefonujemy i mejlujemy z propozycjami terminów, kolejno przesuwamy kolumny w tę i we w tę, aż harmonogram nabierze ostatecznego kształtu.

Jak liczny jest Wasz zespół?

ZB: W sumie to jesteśmy duetem, bo na co dzień wszystko ogarniamy sami. Szukamy sponsorów i patronów medialnych, kontaktujemy się z artystami i podwykonawcami, ustalamy harmonogram, piszemy posty i zajmujemy się promocją, a w dzień koncertu dbamy, aby artyści czuli się u nas jak najlepiej. Moją pasją jest też fotografia, więc od tego roku w trakcie koncertów biegamy z aparatem, a z nagrań Michał później montuje rolki. Oczywiście w czwartki dołącza do nas ekipa techniczna, która czuwa nad tym, żeby wszystko brzmiało i wyglądało wyjątkowo, a każdy czwartkowy wieczór był niezapomnianym doświadczeniem.

Czyli praca na pełen etat?

MP: To jest pierwszy taki rok. Kiedy dowiedzieliśmy się, że wygraliśmy w PBO, oboje zrezygnowaliśmy z pracy w korporacjach, aby skupić się na tym projekcie. Z prowadzenia Sceny nie jesteśmy w stanie utrzymać się przez cały rok, więc zajmujemy się dodatkowymi marketingowymi działaniami, ale lato nad Rusałką jest bardzo intensywne.

ZB: Bardzo lubimy też podróżować – na szczęście do przygotowań Sceny nad Rusałką wystarczą laptopy i dobry internet. W tym roku większość artystów zabookowaliśmy zdalnie, w trakcie podróży po Azji. Zaraz wyjeżdżamy na winobranie do Francji, na które od dawna chciałam pojechać, a nie mogliśmy tego zrobić, pracując za biurkiem w korpo. Nie narzekamy na nudę – uśmiech.

Co z kolejną edycją Sceny nad Rusałką?

W tym roku ponownie wystartowaliśmy w Poznańskim Budżecie Obywatelskim – głosowanie potrwa od 7 do 28 października, a wyniki poznamy w listopadzie. Mamy wielką nadzieję, że tym razem również zdobędziemy głosy mieszkańców Poznania i będziemy mogli kontynuować cykl Sceny nad Rusałką. W zeszłym roku chodziliśmy po ulicach, rozdawaliśmy ulotki przechodniom i opowiadaliśmy o projekcie. W tym roku też nas tam spotkacie, ponieważ będziemy chcieli zarazić jak najwięcej osób naszym entuzjazmem!

Co dalej?

Chcielibyśmy, żeby cykl koncertów nad Rusałką na stałe wpisał się w kulturalną mapę miasta. Marzy nam się, żeby za dwa, trzy lata rozwinąć majówkę do formy festiwalu, z polem namiotowym i dwiema albo trzema scenami.

Tego Wam życzymy!